... دوباره فرهاد، دوباره استقلال. پس از سال-ها بازي در ليگ امارات به خانه بازگشته است. سرنوشتش دوباره با دستان اسطوره (ناصر حجازي) گره خورده است. هنوز هم او را باور دارد، مثل روزي كه از بهمن كرج به استقلال آمد. حجازي پايش را در يك كفش كرده و مدام مي-گويد: «پس اين فرهاد چي شد؟ بياوريدش.» چند بازي از ليگ گذشته كه ناگهان سر و كله فرهاد پيدا مي-شود. بله، فرهاد آمد. با استقبال سردي از سوي عليرضا منصوريان و پيروز قرباني! فرهاد به نگاه-هاي-شان بي-توجه است. به آينده خيره شده، به روزهاي بهتر: «من تازه 30 ساله-ام، پس مي-توانم.» حجازي، فرهاد 30 ساله را باور دارد اما همبازي-هايش به او مي-خندند ... نه، يك فصل بيشتر دوام نخواهد آورد. فرهاد تمام شده. چه سرنوشتي در انتظار فرهاد خواهد بود؟ فصل هفتم فصل بدي بود؛ كابوس-وار و بسيار نااميدكننده. حجازي ميانه-هاي راه بركنار شد و فيروز كريمي آمد. از دست او هم كاري ساخته نبود. استقلال سيزدهم شد تا خريد بازيكني پا به سن گذاشته همچون فرهاد به سخره گرفته شود. آمدن امير قلعه-نويي شايعات درباره فرهاد مجيدي را بيشتر مي-كند اما قرارداد 2 ساله فرهاد مانع از كنار گذاشتنش مي-شود. بي-ميلي امير قلعه-نويي به فرهاد كاملا مشهود است. از همان بدو ورود برخورد بسيار سردي با مجيدي دارد. فصل هشتم شروع مي-شود. يك تغيير ناگهاني در رأس مديريت باشگاه استقلال تا حدودي معادلات امير را بر هم مي-زند. او يك هفته بيشتر فرصت ندارد. استقلال هفته پنجم در رتبه هفدهم! تغيير مديريتي مثل يك شوك بود. استقلال جان گرفت اما بدون فرهاد. فرهاد پشت دروازه-ها با بازيكنان ذخيره بغل پا مي-زند و استقلال هم آن طرف مدام حريفانش را شكست مي-دهد! برد پشت برد و پيروزي پشت پيروزي. امير قلعه-نويي ناگهان جان مي-گيرد و حس بي-اعتمادي-اش به فرهاد مجيدي بيشتر مي-شود.
سرمربي استقلال نظري جويباري را صدا مي-زند و از او مي-خواهد كار را تمام كند: «برو به واعظ بگو من اين فرهاد پير را نمي-خواهم. يعني از اول هم او را نمي-خواستم. تا وقت هست او را با سيدصالحي معاوضه كنيد حتي اگر تا 50 ميليون تومان هم خواستند اشكالي ندارد. فقط فرهاد را رد كنيد، برود!» نظري جويباري پيغام امير را بي-معطلي به دفتر واعظ آشتياني برد: «آقا امير مي-گويد فرهاد را با مهاجم پيكان (سيدصالحي) معاوضه كنيم. انگار به كارش نمي-آيد.» واعظ از اين پيشنهاد جا مي-خورد: «برو به امير بگو اگر 100 ميليون هم بدهند من حاضر نيستم مجيدي را به آنها بدهم!» از همانجا آتش اختلاف ميان واعظ آشتياني و امير قلعه-نويي روشن مي-شود. واعظ اجازه نمي-دهد فرهاد از استقلال جدا شود. او را باور دارد و مي-داند انگيزه و تجربه-اش به كار استقلال خواهد آمد. فصل هشتم با قهرماني استقلال به پايان رسيد. فرهاد در آن فصل هم مثل فصل هفتم كمرنگ بود. امير قلعه-نويي بيشتر به بازيكنان خودش دل مي-بست و خبري از مجيدي نبود. قهرماني استقلال شايعه جدايي فرهاد را قوت مي-بخشيد اما مديران دوباره پاي او نشستند. فرهاد ماند و آرام، آرام جان گرفت. حضور صمد مرفاوي اميدهايش را بيشتر مي-كرد.
***
حالا پيراهن شماره 7 بيشتر به تنش مي-نشست؛ پيراهني كه ماجرا دارد! قبل از شروع فصل هشتم نظري جويباري به خواست امير قلعه-نويي پيراهن شماره 7 را به خسرو حيدري مي-دهد. امير دستور داده پيراهن شماره 7 را خسرو به تن كند و فرهاد همان شماره 27 را بپوشد. پيراهني كه به ناچار فصل هفتم تن مي-كرد. آن روزها پيراهن شماره 7 تن محمد نوازي بود و فرهاد نمي-توانست شماره دلخواهش را بپوشد. باز هم پيراهن شماره 7 به بازيكن ديگري داده شده است. امير قلعه-نويي لجبازي را با مجيدي زود شروع كرده بود. مي-توانست با همين اعداد اعصاب مجيدي را در اولين تمرين به هم بريزد. خسرو حيدري اما دستش نمي-رود كه پيراهن شماره 7 را بردارد. يك روز پس از تقسيم پيراهن-ها، خسرو در اولين تمرين پيراهن شماره 7 را نمي-پوشد. نگاهي به فرهاد مي-اندازد و مي-گويد: «براي من افتخار است كه شما اين شماره را بپوشيد. 7 به تن من نمي-آيد. آقا فرهاد شما بپوشيدش.» از همانجا پايه-هاي دوستي عميق با خسرو حيدري شكل مي-گيرد. همان شد كه فرهاد پس از جدايي خسرو در فصل دهم گفت: «هر طور شده او را فصل بعد به استقلال برمي-گردانم، خسرو متعلق به استقلال است.» تير امير قلعه-نويي به سنگ مي-خورد. پروژه از بين بردن فرهاد باز هم ناكام مي-ماند. چرا خسرو آن كار را انجام داد؟ امير بارها اين سوال را از خود مي-پرسد اما به پاسخي نمي-رسد. امير مي-خواست از فرهاد يك بازيكن ناكارآمد بسازد غافل از اينكه او بعدها به اسطوره هواداران تبديل خواهد شد، غافل از اينكه فرهاد در 3 دربي پي در پي گل مي-زند و تا مرز انتخاب به عنوان مرد سال آسيا پيش مي-رود و ... رفاقت خسرو و فرهاد از آن روز پيچيده و پيچيده-تر شد، به-طوري كه معمولا در اردوها در يك اتاق مي-خوابند. خسرو، فرهاد را اينگونه تعريف مي-كند: «فرهاد شب-هايي كه در اردو با هم هستيم فقط كتاب مي-خواند و زود هم مي-خوابد. تا حالا او را عصبي و پرخاشگر نديده-ام. سعي مي-كند هميشه آرام باشد. رابطه بسيار خوبي با هم داريم. اهل شوخي-هاي ناجور نيست و به تميزي هم علاقه زيادي دارد.»
***
حرف-هاي خسرو ما را به اعماق زندگي فرهاد مي-برد، جايي كه براي خيلي-ها معما شده است. او چه-كار مي-كند و چه-كار نمي-كند؟! فرهاد كيست؟ فرهاد چيست؟ زندگي او چگونه با فوتبال گره خورد؟ براي يافتن پاسخ اين سوال مي-توان سفري كوتاه به تاريخ داشت. هفتم مهر ماه سال 1377. فينال بين قاره-اي ميان تيم-هاي ايران و الجزاير، ورزشگاه آزادي. استاديوم مملو از تماشاگر است. الجزاير، رباح ماجر ستاره بي-مثالش را هم با خود به تهران آورده؛ مردي كه با پشت پا در فينال جام باشگاه-هاي اروپا با پيراهن تيم پورتو دروازه باواريايي-ها را گشود. الجزاير تيم شگفت-انگيزي است. تيم ايران با مربيگري علي پروين وارد ميدان مي-شود. فرهاد مجيدي پشت دروازه نشسته است. شب قبل از مسابقه پدرش را مجبور مي-كند حتما اين بازي را از نزديك تماشا كند. پدرش كارمند وزارت صنايع دفاع است. نمي-تواند فرهاد را با خود به ورزشگاه ببرد. براي همين دايي فرزندش مامور بردن فرهاد به ورزشگاه مي-شود. فرهاد آن روزها هنوز روياي فوتباليست شدن را در ذهن نمي-پروراند. مثل يك تماشاگر عادي بود، فقط درس، مشق و مدرسه! اما ناگهان جرقه-هاي ذهن او روشن شد. آنجا كه يك شماره 7 فرهاد را مجذوب خودش مي-كند. از مجيد نامجو مطلق حرف مي-زنيم. زوج او و جواد زرينچه در بازي با الجزاير رويايي بود. آن روز آقا مجيد هرگز نمي-دانست كه بازي چشمنواز و خيره-كننده-اش خالق يك اعجوبه ديگر خواهد شد. بله، آن روز مجيد نامجو مطلق در ورزشگاه آزادي سازنده فرهاد مجيدي بود. فرهادي كه بعدها جادوي فوتبال روح و جسمش را تسخير كرد و با همان پيراهن شماره 7 رويايي در استقلال ظهور كرد. نمي-دانيم مجيد نامجومطلق را ستايش كنيم كه ناخواسته خالق مجيدي بود يا خودش را؟! كدام يك خالق فرهاد بودند؟! فرهاد و انگيزه-هايش، فرهاد و روياهايش؟! يا آقامجيد و تكنيك بي-مثالش؟
***
مجيد نامجومطلق هنوز هم براي فرهاد مجيدي الگو است؛ الگويي از حركت و پيشرفت. به او نگاه مي-كند و نت- برمي-دارد. فرهاد دفترچه-اي دارد كه شايد بعدها قيمت پيدا كند! او طي همه اين سال-ها بيكار ننشسته و براي محقق كردن روياي مربيگري خود تلاش مي-كند. طي سال-هايي كه پشت سر گذاشته نوع تمرين-هاي مربيان خود را در دفترچه-اش يادداشت كرده، از شيوه تمرين-ها تا نحوه برخورد. از متسو چيزهاي زيادي نوشته است. به ياد مي-آورد كه چگونه با مربيگري او در تيم العين قهرمان آسيا شد. فرهاد ديدگاه و دكترين اريش روته مولر را هم باور دارد. در فصلي كه مولر همكار مرفاوي بود، فرهاد چيزهاي زيادي از او ياد گرفت. او تمرين-هاي روته مولر را هم مكتوب كرده است تا شايد روزي اين اصول را در ميدان مربيگري به كار بگيرد. امروز اگر از فرهاد مجيدي بپرسيد دوست داري در آينده چه كسي مربي استقلال شود قطعاً مي-گويد «مجيد نامجومطلق». مجيد نامجومطلق براي فرهاد الگويي از حركت و پيشرفت در بازي-هاي استقلال هم بود. بازي استقلال – راه-آهن در فصل نهم گواهي صادق بر اين مدعا است. همان بازي كه فرهاد مجيدي پس از گلزني پيراهنش را از تن خارج كرد و به سوي سكوها دويد. چه شد كه فرهاد آن گل را زد؟ رد پاي مجيد نامجو در آن گل حس مي-شود. رد پايي كه تا امروز پنهان مانده. بين نيمه صمد مرفاوي از نامجو مطلق مي-خواهد با بازيكنان حرف بزند. مطلق هم رو به فرهاد مي-كند و مي-گويد: «در اين شرايط تو بايد به داد استقلال برسي. فقط بازيكنان بزرگ و باتجربه مي-توانند از پس كار برآيند. فرهاد برو و يك كاري كن.» گل زيبايي بود. فرهاد ناگهان به آسمان برخواست و با ضربه سر دروازه راه-آهن را گشود. بازي داشت تمام مي-شد...
***
اما بازي دوباره شروع شده است. فصل نهم فصل خوبي بود و فصل دهم بهتر هم شد. رسانه-ها فشار مي-آورند تا فرهاد مجيدي به تيم ملي دعوت شود. افشين قطبي سختگيري مي-كند تا اينكه فرهاد تا آستانه انتخاب به عنوان مرد سال آسيا پيش مي-رود. او به ناچار فرهاد را فرا خواند. فرهاد پس از سال-ها دوباره به تيم ملي آمد. اين بار ديگر خبري از تماس-هاي واسطه-ها نبود. گفته مي-شد در زمان مربيگري ميروسلاو بلاژويچ و برانكو ايوانكوويچ عده-اي با مجيدي تماس مي-گرفتند و از او مي-خواستند با پرداخت مبلغي حضور خود در تيم ملي را تضمين كند. فرهاد اين تماس-ها را جدي نمي-گرفت. با اينكه رفتار خوبي از جانب مردان كروات سر نزد اما با سكوت خود تهران را ترك كرد و بار ديگر راهي امارات شد. دعوت دوباره به تيم ملي يادآور آن تماس نيست اما اختلاف با عليرضا منصوريان باعث مي-شود خيلي زود روي نيمكت تيم ملي بنشيند. فرهاد في-الفور انصراف خود را از تيم ملي اعلام كرد اما رفتارهاي قطبي و همكارانش انگيزه-اي شد تا فرهاد تلاش كند و دوباره به تيم ملي برگردد. تصور مي-شد او فصل يازدهم ديگر تمام شود اما خواب-هايي كه براي مجيدي ديده بودند تعبير نشد. مجيدي از هفته دوم كارش را شروع كرده با گلزني-هاي پي در پي تا اينكه كروش پرتغالي دوباره او را به تيم ملي فرا خواند. فرهاد خنديد و في-الفور دعوت كروش را قبول كرد. شايد آن دفترچه مخصوصش با حضور در تمرين-هاي كروش رنگ و بوي ديگري به خود مي-گرفت. فرهاد رفت و در تركيب اصلي تيم ملي هم قرار گرفت. با خودش مي-گفت: «ديديد مچ قطبي را خواباندم؟!»
***
... امروز روز ديگري است. طعم انتقام از قطبي و همكارانش را چشيدم. به امير قلعه-نويي هم فهماندم كه تمام نمي-شوم. همان اميري كه مي-خواست اواسط فصل هشتم من را به دليل پيري و كهولت سن از استقلال بيرون كند و به پيكان بفرستد. حالا بايد تصميم- ديگري بگيرم؛ تصميمي كه شايد همه را متعجب كند.
... امروز، روز ديگري است. فرهاد جام جهاني 2006 را به خاطر مي-آورد آن روز كه پيرمردي در قامت دايي جوان و گلزن! در خط حمله تيم ملي قرار گرفته است و با نمايش اسفبار خود نزديك-ترين دوستانش را هم به گروه مخالفان مي-فرستد. با خود مي-گويد: «من 3 سال ديگر 38 ساله خواهم شد. من آن روزها پير شده-ام. نمي-توانم براي تيم ملي مهره مفيدي باشم!» فرهاد در اعماق وجود خود صعود به جام جهاني فوتبال را قطعي مي-داند. او معتقد است تيم ملي با كروش آينده درخشاني خواهد داشت. آينده-اي شايد شبيه آنچه با ولاسكوي آرژانتيني در تيم ملي واليبال كشورمان مي-بينيم. بايد كاري كرد تا اتفاقات جام جهاني 2006 دوباره تكرار نشود. همان فضاحتي كه علي دايي خالقش بود. حتي آن بازوبند كاپيتاني هم در دستانش سنگيني مي-كرد. فرهاد نمي-خواهد دايي دوم باشد؛ نه نمي-خواهد. با خودش كلنجار مي-رود. با دوستش تماس مي-گيرد. دوستي كه تحولات زيادي در زندگي-اش ايجاد كرده. دوستي كه فرهاد را مرد ديگري كرده است: «مي-خواهم از تيم ملي خداحافظي كنم.» دوست لبخند مي-زند و مي-گويد: «تصميم خوبي است. درنگ نكن اسطوره مي-شوي و اسطوره مي-ماني.» مسيري كه آمده بود را دوباره تا خانه برمي-گردد. قلم برمي-دارد و شروع مي-كند به نوشتن: «من فرهاد مجيدي از تيم ملي رفتم تا فرصتي ايجاد شود براي جوان-ها. خداحافظ.»
نظرات شما عزیزان:
کامنتهای ارسالی به این مقاله در تالار آبیته 
ساعت4:11---21 مهر 1390
الان اسمه فرهاد مساوی شده با گلزنی در هر بازی و یک تنه پیروز کردن تیم و خیلی از نظرات به گونه ایی هست که انگار فرهاد 3-4 سال پیش هم به همین شکل بوده!
فرهاد چه در زمان حجازی ، چه در زمان کریمی و چه در زمان قلعه نویی هرگز اینی که الان هست نبود! یعنی شک ندارم اگر مجیدی حال بود قلعه نویی رو هوا میزدش! قلعه نویی کسی نیست که از موفقیت خودش راحت بگذره و بیخیال ستاره ی چون فرهاد بشه.
فرهاد اون زمان یه بازیکن بیخیال، بی انگیزه بود.
فرهاد اون زمان وقتی آرش در اوج بود، وقتی سیاوش جز ستاره های تیم بود بازی دادن بهش مسخره بود.
نمی دونم چی شد که یکباره فرهاد در این 2 سال از این رو به اون رو شد.
اما چه در اون افت اولیه فرهاد و چه در اوج الانش هیچ کس به اندازه خودش نقش نداشته
یعنی نه قلعه نویی علت اصلی افتش بود و نه صمد و مظلومی کسایی بودن که باعث شدن فرهاد به اینجا برسه.
در کل باز نباید فراموش کنیم که کریمی سرورشه :62:
مینا فراموش نکن :62:
کامنتهای ارسالی به این مقاله در تالار آبیته
ساعت4:11---21 مهر 1390
الان اسمه فرهاد مساوی شده با گلزنی در هر بازی و یک تنه پیروز کردن تیم و خیلی از نظرات به گونه ایی هست که انگار فرهاد 3-4 سال پیش هم به همین شکل بوده!
فرهاد چه در زمان حجازی ، چه در زمان کریمی و چه در زمان قلعه نویی هرگز اینی که الان هست نبود! یعنی شک ندارم اگر مجیدی حال بود قلعه نویی رو هوا میزدش! قلعه نویی کسی نیست که از موفقیت خودش راحت بگذره و بیخیال ستاره ی چون فرهاد بشه.
فرهاد اون زمان یه بازیکن بیخیال، بی انگیزه بود.
فرهاد اون زمان وقتی آرش در اوج بود، وقتی سیاوش جز ستاره های تیم بود بازی دادن بهش مسخره بود.
نمی دونم چی شد که یکباره فرهاد در این 2 سال از این رو به اون رو شد.
اما چه در اون افت اولیه فرهاد و چه در اوج الانش هیچ کس به اندازه خودش نقش نداشته
یعنی نه قلعه نویی علت اصلی افتش بود و نه صمد و مظلومی کسایی بودن که باعث شدن فرهاد به اینجا برسه.
در کل باز نباید فراموش کنیم که کریمی سرورشه :62:
مینا فراموش نکن :62:
کامنتهای ارسالی به این مقاله در تالار آبیته
ساعت4:11---21 مهر 1390
چیزی که ناصر حجازی رو از امثال پروین و قلعه نویی و مایلی کلنگ جدا کرده شخصیتش بوده.
---پایان نقل قول---
خب من دلم نمیخواد در مورد یک کسی که دیگه نیست حرف بزنم. جامعه ما به حد کافی مرده پرست هست و از شخصیت مرده خدا میسازه که نیازی به کش دادنش نیست.
ولی مسائلی مثل راه افتادید با گوشتکوب دنبال من و... رو هم نباید یادمون بره. اگرم دقت کنی همیشه قلعه نویی با پروین و حجازی با مایلی کهن مقایسه شده. حتی وجه این تشابه بیشتره. نمیخوام اینجا ادامه بدم. خواستی تو یاهو در این مورد بحث میکنیم
کامنتهای ارسالی به این مقاله در تالار آبیته
ساعت4:11---21 مهر 1390
الان اسمه فرهاد مساوی شده با گلزنی در هر بازی و یک تنه پیروز کردن تیم و خیلی از نظرات به گونه ایی هست که انگار فرهاد 3-4 سال پیش هم به همین شکل بوده!
فرهاد چه در زمان حجازی ، چه در زمان کریمی و چه در زمان قلعه نویی هرگز اینی که الان هست نبود! یعنی شک ندارم اگر مجیدی حال بود قلعه نویی رو هوا میزدش! قلعه نویی کسی نیست که از موفقیت خودش راحت بگذره و بیخیال ستاره ی چون فرهاد بشه.
فرهاد اون زمان یه بازیکن بیخیال، بی انگیزه بود.
فرهاد اون زمان وقتی آرش در اوج بود، وقتی سیاوش جز ستاره های تیم بود بازی دادن بهش مسخره بود.
نمی دونم چی شد که یکباره فرهاد در این 2 سال از این رو به اون رو شد.
اما چه در اون افت اولیه فرهاد و چه در اوج الانش هیچ کس به اندازه خودش نقش نداشته
یعنی نه قلعه نویی علت اصلی افتش بود و نه صمد و مظلومی کسایی بودن که باعث شدن فرهاد به اینجا برسه.
در کل باز نباید فراموش کنیم که کریمی سرورشه :62:
مینا فراموش نکن :62:
کامنتهای ارسالی به این مقاله در تالار آبیته
ساعت3:29---21 مهر 1390
تا اونجايي كه من خبر دارم ادبيات اميرخان اينجوري نيست:1:
امير خان تو زموني كه اين درخواست كرد سرمربي تيم بود و اختيار همه چي دستش بود
اگه هم فرها دو نميخواست بش اعتقاد نداشته و اين تو فوتبال حرفه اي حق يه مربي .
قهرماني استقلال شايعه جدايي فرهاد را قوت مي-بخشيد اما مديران دوباره پاي او نشستند. فرهاد ماند و آرام، آرام جان گرفت. حضور صمد مرفاوي اميدهايش را بيشتر مي-كرد.
انقدر پايش ماندن تا اميرخان از تيم رفت !:1:
يكي از دلاليل اختلافات همين بود.
اولين شعله ي اختلاف بين ژنرال و واعظ.
تو سال حضور مرفاويم فرهاد با سرمربي وقت تيم مشكل پيدا كرد.
الانم 2 3 سال فرهاد فيكس تو هر بازي هستش فقط ميخوام بدونم آيا تيم قهرمان شد؟
تير امير قلعه-نويي به سنگ مي-خورد. پروژه از بين بردن فرهاد باز هم ناكام مي-ماند.
ميخوام بپرسم امير خان عقده داره فرهادو خراب كنه؟:1:
اگه مشكلي بوده مطمئنن فرهادم يه طرف قضيست ..
خوب نيست اين همه تند بريم ...
امير مي-خواست از فرهاد يك بازيكن ناكارآمد بسازد.
حتما فرهاد ارث باباشو خورده .:1:
به امير قلعه-نويي هم فهماندم كه تمام نمي-شوم. همان اميري كه مي-خواست اواسط فصل هشتم من را به دليل پيري و كهولت سن از استقلال بيرون كند و به پيكان بفرستد.
ميخوام بدونم آيا فرهاد مجيدي اين حرفا رو خودش زده؟؟
در شان يه بازيكن نيست در مورد بزرگتر و استاده خودش اينجوري بحرفه!
فرهاد مجيديم ميتونست هر طوري شده به اميرخان نشون بده كه پير نشده و هنوز توان بازي كردن و داره اما خودش خودشو تحميل نكرد!
«تصميم خوبي است. درنگ نكن اسطوره مي-شوي و اسطوره مي-ماني.»
دوستش عجب خوب گفته!:8
کامنتهای ارسالی به این مقاله در تالار آبیته
ساعت3:27---21 مهر 1390
شما که مدیری باید با پیام خصوصی این مشکلات رو حل کنی.این قوانین مدیریته.نباید رسانه ایش میکردی :16:میخواستم پیام بدم ولی وقتی دیدم اینجا جواب دادی مجبور شدم من هم اینجا جواب بدم
قضیه از اینجا شروع شد
اول که یه نفر تو کلوپ ژنرال شاعر شد و شعر سرود (پست 1071) بعدش تو پست 1075 دیگه همه چی واسه یه بحث شروع شد بعدش تو پست 1086 گفتن در مورد فرهاد بیایید تو تاپیک خودش صحبت کنید ( جالب اینه که همین کاربر خودش بحث فرهاد رو اول تو تاپیک ژنرال مطرح کرد) در ادامه بنده پست 1093 رو درمورد فرهاد ارسال کردم .چون دیگه تاپیک شده بود تاپیک فرهاد. خلاصه اومدیم تو کلوپ فرهاد که بحث رو ادامه بدیم.بنده پست 193 رو اونجا ارسال کردم (چون بعضی ها گفته بودن تا فرهاد هست امیر نمیاد استقلال بنده اون سوال رو تو اون پست پرسیدم) و در نهایت تو پست 199 اخرین موضوع رو مطرح کردم که طرفداران مجیدی بیان جواب بدن.دیگه بحث رو نباید ادامه میدادیم و در پست 213 گفتم تموم کنید اما تمومش نکردن .تو پست 217 هم یه عکس گذاشتم که دیگه کسی بحث رو ادامه نده اما باز خودتون ادامه دادید.
فکر کنم الان مشخص شد که چه کسی داره شکاف ذهنیش رو وسیع تر میکنه.شما همین الان میتونی دسترسی من به بازیکنان فعلی رو ببندید.مطمئن باشید ناراحت نمیشم.ولی واسه خودتون زشته که نمیتونید یه موضع را کامل بشکافید که قضیه چجوری شروع شد و چگونه ادامه یافت و در نهایت چجوری به پایان رسید.
---پایان نقل قول---
این بحث وتو پ.خ تموم کردیم بی خیال اقا شهرام هر چه قدر ادامه بدیم به جایی نمیرسیم بحث انچنانی هم نیست بخواییم ادامه بدیم وکل کل کنیم حیف دوستی هاو احتراماته با یه پست از بین بره جو دوستی انجمن از بین بره اگه تواین تاپیک حرفی زده شد که به شما توهین تلقی بشه (که فکر کنم نشد)من از شما معذرت میخوام شاد باشی
|
وقتی دوباره استقلالی ها به جان هم می افتند!
نويسنده: 
